Sohbet arasında bahçeye yeni bir kiraz fidanı dikmekten açılınca söz, güngörmüş komşulardan biri, “Ay’ın konumuna göre davranmalı.” demiş, konunun, nineden-dededen kalıt bilgeliğine yasladığı ayrıntısını kısaca özetlemişti. Fide ve tohumların toprakla kucaklaşmasında da geçerliydi bu yaklaşım.

Topraktan, üretimden kopuşun can alıcı yanlarından biri, yıllar içinde bilimsel çabalarla harmanlansa dediğimiz bu kadim bilginin ötelerine savrulmalarımızdı. Salgın günlerinin yol açtığı ileri yaş kuşağının ani / yoğun kaybı üzerine büyüyen tasanın nedeni de bunca birikimin bir çırpıda yok olması gerçeğiydi aslında.

Mustafa Hakkı Kurt’un yapıtın girişinde anımsattığı Hitit yazıtından alınmış bölümü (“Ayın rengi sarı, sol ucu sivri, sağ ucu küt görünüyorsa ilkbahar güzel olacak.”) okuyunca daha anlatıyla buluşmadan bunları düşündüm.

HİTİTLERDEN UZAYA

İyi kitaplar ne zamandır bir fırsat bulup uğrayamadığınız bilgi, birikim ve değerler bahçemizde dolaştırmakla kalmaz bizi, uzağında kaldığımız / üzerine düşmeye bir türlü fırsat bulamadığımız kimi konuları da getirip masamıza bırakıverir. Hem de incelikle, vakur bir seslenişle...

Çağlar ötesinden uzay yolculuklarına alabildiğine karmaşık, yoğun bir yelpazenin kimi bölgelerinde gezinmeye yönelik böyle bir çağrıya kim ses vermek istemez ki!

Yapıtın iki kahramanı Eren’le Siu’nun el ele girdiği sahneyle başlayan macera, bizi tahminlerimizin çok ötesine taşırken yol boyunca karşımıza çıkanlarsa bitmek bilmeyen sığınmacı sorunundan çocukların hayata dirençle katılma süreçlerine değin büyük bir çeşitlilik ve renk taşıyor.

Siu’nun ve bir yaz akşamı, ören yerinde karşımıza çıkan Hattuşi’nin gizeminin, bu sıkı arkadaşlık öyküsünün finaline değin sürdüğünü de belirtelim.

Arkadaşım Sui / Mustafa Hakkı Kurt / Resimleyen: Rıfat Batur / Epsilon Yayınevi / 156 s. / 10+ / 2022.

www.idrak34.com

HABERİ SİTEDEN OKU...